Χριστούγεννα. Μια γιορτή των Χριστιανών που κάθε χρόνο τη ζούμε, τη χρειαζόμαστε, την περιμένουμε. Χριστός, αγάπη και ελπίδα γεφυρώνουν τις ανθρώπινες σχέσεις και το νόημα της ίδιας της ύπαρξής μας.

Χριστούγεννα: η χαρά των παιδιών, η μελαγχολία των μεγάλων και η συναισθηματική αναζήτηση της ανθρώπινης αδυναμίας. Αυτές οι ημέρες δημιουργούν ένα σταμάτημα της καθημερινότητας, αγγίζουν ψυχικές αναζητήσεις και φωτογραφίζουν τη μοναξιά, τον φόβο, την αντικοινωνικότητα και, κυρίως, την άρνηση για τη ζωή.

Αν ανατρέξει κανείς στην παιδική του ηλικία, τα φώτα, τα χρώματα, τα λαμπάκια που αναβοσβήνουν, οι παιδικές φωνές που τριγυρίζουν αυτές τις ημέρες, μας συνδέουν με μια πιο σκληρή πραγματικότητα που βιώνουμε. Λες και αυτές οι ημέρες μάς δείχνουν την άσχημη πλευρά της ζωής, μας αναγκάζουν να δούμε πιο πραγματικά πώς κινείται το κάθε ημέρα μας και, από την άλλη, μας δίνουν τη γεύση των ανέμελων χρόνων, της αθωότητας και της απόλυτης εξιδανίκευσης που χαρακτηρίζει την παιδική ηλικία.

Η σκληρή ενήλικη ζωή αυτές τις ημέρες σκέφτεται να γιορτάσει και έτσι εμείς, οι άνθρωποι που ζούμε σε μεγάλες απρόσωπες πόλεις, αναζητούμε τη χαρά, το γέλιο, προσπαθώντας να ρουφήξουμε λίγο από τον νευρωσικό χρόνο που μας πνίγει, θέλοντας να πάρουμε λίγη από την ηδονή και την αίσθηση της αγάπης αυτών των ημερών.

Θέλοντας να επικοινωνήσω με εσάς, σας προσκαλώ να δούμε μαζί ένα σπίτι μέσα στον χώρο της ζωής του και τι εικόνες εκφράζει. Πιθανά θα δούμε ένα στολισμένο δέντρο να αναβοσβήνει τα φωτάκια του στον χώρο του σαλονιού, που νοηματικά απεικονίζει το «καλό» κομμάτι του σπιτιού μας: αυτό που φιλοξενεί φίλους, σε αυτό που όλοι μαζί καθόμαστε, τρώμε και φωτογραφιζόμαστε ντυμένοι με ωραία ρούχα και, ασφαλώς, εμείς οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές — γονείς και παιδιά.

Μου φαίνεται πολύ ωραίο όπως το περιγράφω και φοβάμαι ότι αυτή η εικόνα δεν αγγίζει κάθε σπίτι στη δική μας κοινωνία.

Βλέπετε, η σημερινή πραγματικότητα είναι λιγότερο όμορφη, πιο γυμνή από το «γέμισμα» του σπιτιού μας και πιο δύσκολη στη διαχείριση στο να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας, τις ανάγκες και, κατ’ επέκταση, τα «θέλω» μας. Και όσο κι αν αυτές οι ημέρες δηλώνουν μια διαφορετική προσέγγιση από τον υπόλοιπο χρόνο της ζωής μας, η προσπάθειά μας πρέπει να είναι αρκετά επίμονη για να καταφέρουμε να μιλήσουμε μεταξύ μας, να ανοίξουμε το σπίτι μας και να ζήσουμε με τα παιδιά μας αυτές τις ιδιαίτερες στιγμές.

Όσοι το πετύχουμε αυτό, μπορούμε να κοιταχτούμε στα μάτια και να ψιθυρίσουμε ότι, ναι, αυτές οι ημέρες είναι ανθρώπινες, αγαπημένες, συντροφικές, φροντιστικές. Και, αλήθεια, όσες φωτογραφίες κι αν βγάλουμε στα κινητά μας, όσες ευχές κι αν ανταλλάξουμε μεταξύ μας, η πραγματικότητα είναι πολύ πιο σημαντική. Μπορούμε να χαρούμε αυτές τις ημέρες; Έχουμε τη δύναμη να μιλήσουμε για εμάς και να ακούσουν τα παιδιά τη σκέψη μας μέσα από τα δικά μας λόγια; Έχουμε φίλους να γιορτάσουμε μαζί τους τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά; Μπορεί ο θυμός, ο φόβος, η μιζέρια και η ανασφάλεια που οι σύγχρονες πολιτείες, δυστυχώς, προσδιορίζουν, να ξεχαστούν αυτές τις ημέρες; Μπορεί το «εγώ» και το «εσύ», που κοιμούνται στο ίδιο κρεβάτι με την πρωινή αφύπνιση της δουλειάς, να χαλαρώσουν και να επικοινωνήσουν, έτσι ώστε εμείς να νιώσουμε, να αισθανθούμε, να απολαύσουμε ο ένας τον άλλον;

Δεν ξέρω αν παρασύρθηκα από την παιδική μου ηλικία και την επαγγελματική μου ιδιότητα, αν αυτές οι ημέρες είναι τόσο γιορτινές ή αν έχουμε ανάγκη εμείς οι ίδιοι να τις προβάλλουμε τόσο πολύ μέσα στη ζωή μας, αφού οι υπόλοιπες ημέρες είναι αγχωτικές και πιεστικές. Και αν τα καταφέρουμε και πράγματι δούμε διαφορετικά τη ζωή μας σε αυτές τις λίγες ημέρες, όταν φύγουν, θα είμαστε πάλι αυτοί που ζούσαν πριν από τα Χριστούγεννα και μετά από αυτά; Μήπως αυτή η ερώτηση δεν υπάρχει στην πραγματικότητα, αφού μετά την Πρωτοχρονιά μάς περιμένει η σκληρότητα της κάθε ημέρας;

Οι ευχές που σίγουρα θα ανταλλάξουμε έχουν μια προσδοκία για μια καλύτερη ζωή, περισσότερο ανθρώπινη, χωρίς τη μοναξιά και την κατάθλιψη των ημερών των Χριστουγέννων και, ασφαλώς, με περισσότερο φως στις ανθρώπινες σχέσεις. Παιδιά που θα γεφυρώνουν το δικό μας σήμερα στο δικό τους αύριο και, τέλος, μια επόμενη χρονιά που όλοι θα τη βαδίσουμε με τα «καλά» και τα «κακά» της.

Θυμάμαι όταν ήμουν μικρός, αυτές τις ημέρες η μητέρα μου μού έλεγε: «Ο Χριστός γιορτάζει τη γέννησή σου και οι άνθρωποι χαίρονται την ύπαρξή Του». Θα έκανα μια μικρή παράφραση: Χριστούγεννα είναι η γιορτή των ανθρώπων που πρέπει να χαίρονται για την ύπαρξή τους.

Δρ Θάνος Ασκητής

Ψυχίατρος – Σεξολόγος
Πρόεδρος του Ιατρικού Κέντρου Ψυχικής & Σεξουαλικής Υγείας Λευκωσίας

Social media:

Του Ιατρικού Κέντρου Ψυχικής & Σεξουαλικής Υγείας για το επίσημο site https://www.askitis.cy/ και για τη σελίδα στο Facebook https://www.facebook.com/@thanos.kyprou/?locale=el_GR

Του Δρ Θάνου Ασκητή για Facebook https://www.facebook.com/Dr.Thanos.Askitis/?locale=el_GR

Instagram https://www.instagram.com/thanos_askitis/?hl=el

TikTok https://www.tiktok.com/@draskitis

YouTube https://whttps://www.youtube.com/@thanosaskitis6425ww.youtube.com/@thanosaskitis6425

O αριθμός της Συμβουλευτικής Γραμμής Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας: +30 210 7 79 79 79