Η οστεοπόρωση αποτελεί μία από τις συχνότερες χρόνιες παθήσεις του σκελετικού συστήματος και χαρακτηρίζεται από τη σταδιακή απώλεια οστικής μάζας και τη μείωση της αντοχής των οστών. Υπολογίζεται ότι περίπου μία στις τρεις γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση και ένας στους πέντε άνδρες άνω των 50 ετών θα εμφανίσουν οστεοπόρωση, γεγονός που αναδεικνύει τη νόσο ως σημαντικό πρόβλημα δημόσιας υγείας, ιδιαίτερα στις μεγαλύτερες ηλικίες.

Τα οστά δεν είναι άκαμπτες και «νεκρές» δομές· αντίθετα, αποτελούν ζωντανό ιστό με τη δυνατότητα να προσαρμόζουν το σχήμα, το μέγεθος και την πυκνότητά τους ανάλογα με τα μηχανικά φορτία που δέχονται, όπως η σωματική δραστηριότητα και το βάρος του σώματος. Μέσω αυτής της συνεχούς αναδόμησης, ο σκελετός διατηρεί τη δύναμη και τη λειτουργικότητά του, ανανεώνοντας τον οστικό ιστό περίπου κάθε δέκα χρόνια.

Στην οστεοπόρωση, όμως, αυτή η φυσιολογική ισορροπία διαταράσσεται. Παρατηρείται μείωση της οστικής μάζαςκαθώς και αλλοιώσεις στη μικροαρχιτεκτονική των οστών, γεγονός που τα καθιστά πιο εύθραυστα και επιρρεπή σε κατάγματα, ακόμα και μετά από μικρές πτώσεις ή ήπιους τραυματισμούς. Τα συχνότερα οστεοπορωτικά κατάγματα εντοπίζονται στη σπονδυλική στήλη, στο ισχίο και στον καρπό και μπορεί να οδηγήσουν σε χρόνιο πόνο, περιορισμό της κινητικότητας, απώλεια αυτονομίας και ανάγκη μακροχρόνιας φροντίδας.

Ιδιαίτερα σοβαρές είναι οι επιπτώσεις των καταγμάτων του ισχίου, καθώς συνδέονται με αυξημένη νοσηρότητα και θνησιμότητα, αλλά και με σημαντική μείωση της ποιότητας ζωής. Πολλοί ασθενείς δυσκολεύονται να επιστρέψουν στις καθημερινές τους δραστηριότητες, γεγονός που επηρεάζει όχι μόνο τη σωματική, αλλά και την ψυχολογική τους υγεία.

Η οστεοπόρωση συχνά χαρακτηρίζεται ως «σιωπηλή νόσος», επειδή δεν προκαλεί εμφανή συμπτώματα στα αρχικά στάδια. Συνήθως διαγιγνώσκεται μόνο όταν εμφανιστεί κάποιο κάταγμα ή όταν πραγματοποιηθεί προληπτικός έλεγχος, όπως μέτρηση οστικής πυκνότητας και εργαστηριακές εξετάσεις. Για τον λόγο αυτό, η έγκαιρη διάγνωση, η ενημέρωση και η πρόληψη παίζουν καθοριστικό ρόλο.

Η υιοθέτηση ενός υγιεινού τρόπου ζωής, που περιλαμβάνει ισορροπημένη διατροφή πλούσια σε ασβέστιο και βιταμίνη D, τακτική σωματική άσκηση, αποφυγή καπνίσματος και υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ, μπορεί να συμβάλει σημαντικά στη διατήρηση της οστικής υγείας και στη μείωση του κινδύνου εμφάνισης οστεοπόρωσης.