«Πάλι τουαλέτα;» Είναι μια φράση που πολλές γυναίκες ακούνε συχνά, ειδικά σε ταξίδια ή εξόδους. Κι όμως, αυτό το φαινόμενο δεν είναι απλώς υπερβολή ή «καπρίτσιο». Πίσω από τη συχνή ανάγκη για ούρηση στις γυναίκες κρύβονται βιολογικοί, ανατομικοί και συμπεριφορικοί παράγοντες που έχουν ισχυρή επιστημονική βάση.

Ανατομία που κάνει τη διαφορά

Αν και υπάρχει η κοινή πεποίθηση ότι οι γυναίκες έχουν μικρότερη ουροδόχο κύστη από τους άνδρες, η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Όπως εξηγεί η καθηγήτρια Ανατομίας Michelle Spear του Πανεπιστημίου του Μπρίστολ, το μέγεθος της κύστης είναι περίπου το ίδιο και στα δύο φύλα – χωράει περίπου 400 έως 600 ml ούρων. Ωστόσο, στις γυναίκες η κύστη «συγκατοικεί» στην πυελική κοιλότητα με τη μήτρα και τον κόλπο. Αυτό σημαίνει ότι έχει λιγότερο ελεύθερο χώρο να διασταλεί, κάτι που μπορεί να προκαλεί πρόωρη αίσθηση πληρότητας και ανάγκη για ούρηση.

Πίεση από μέσα και… από κάτω

Κατά την εγκυμοσύνη, η μήτρα αυξάνει σημαντικά σε μέγεθος και ασκεί άμεση πίεση στην κύστη, εντείνοντας ακόμα περισσότερο τη συχνουρία. Αλλά ακόμη και εκτός κύησης, το πυελικό έδαφος –δηλαδή η ομάδα μυών που στηρίζει τα πυελικά όργανα– μπορεί να εξασθενήσει με την πάροδο του χρόνου ή μετά από τοκετούς. Αυτό καθιστά πιο δύσκολο για την κύστη να συγκρατεί τα ούρα αποτελεσματικά.

Ένας άλλος κρίσιμος παράγοντας είναι ο εξωτερικός ουρηθρικός σφιγκτήρας, ο μυς που ελέγχει την εκούσια ροή των ούρων. Αν αποδυναμωθεί, είτε λόγω ηλικίας είτε λόγω τραυματισμού ή τοκετού, η αίσθηση του «δεν κρατιέμαι» γίνεται συχνότερη και εντονότερη.

Ο ρόλος της ουρήθρας και των ουρολοιμώξεων

Η γυναικεία ουρήθρα είναι κοντύτερη και πιο ευθεία σε σχέση με την ανδρική. Αυτό διευκολύνει την είσοδο βακτηρίων και εξηγεί γιατί οι γυναίκες είναι πιο επιρρεπείς σε ουρολοιμώξεις. Μετά από τέτοια επεισόδια, η κύστη συχνά γίνεται πιο ευαίσθητη, με αποτέλεσμα να στέλνει σήματα πληρότητας ακόμα και όταν είναι σχεδόν άδεια.

Όταν η συνήθεια γίνεται… φυσιολογία

Πολλά κορίτσια μαθαίνουν από μικρή ηλικία να πηγαίνουν «προληπτικά» στην τουαλέτα, ακόμα και χωρίς επείγουσα ανάγκη. Αυτή η πρακτική, όσο αθώα κι αν φαίνεται, εκπαιδεύει την κύστη να λειτουργεί σε μικρότερη χωρητικότητα. Με την πάροδο του χρόνου, αυτή η «μνήμη του σώματος» δυσκολεύει τη συγκράτηση και ενισχύει τη συχνουρία.

Τι μπορούμε να κάνουμε;

Τα καλά νέα είναι πως η κατάσταση δεν είναι μόνιμη ούτε μη αναστρέψιμη. Η «επανεκπαίδευση» της ουροδόχου κύστης μέσα από το bladder training (προγραμματισμένη σταδιακή καθυστέρηση της ούρησης) μπορεί να βελτιώσει σημαντικά την κατάσταση.

Επιπλέον, οι ασκήσεις Kegel ενισχύουν το πυελικό έδαφος, βελτιώνοντας τον έλεγχο της ούρησης.

Αυτές οι τεχνικές είναι επιστημονικά τεκμηριωμένες και συνιστώνται από σημαντικούς υγειονομικούς φορείς, όπως το NHS και ο Βρετανικός Σύλλογος Ουρολογίας.

Επιπλέον παράγοντες που επηρεάζουν τη συχνουρία:

-Κατανάλωση καφεΐνης και αλκοόλ: Είναι διουρητικά και αυξάνουν την παραγωγή ούρων.

-Άγχος και στρες: Ενεργοποιούν το αυτόνομο νευρικό σύστημα και μπορεί να πυροδοτήσουν συχνότερη ανάγκη για ούρηση.

-Ορμονικές αλλαγές: Η εμμηνόπαυση, η περίοδος και οι ορμονικές διακυμάνσεις επηρεάζουν την ευαισθησία της κύστης.

- Νευρολογικά προβλήματα: Όπως η σκλήρυνση κατά πλάκας ή τραυματισμοί στη σπονδυλική στήλη, μπορεί να επηρεάσουν τον έλεγχο της κύστης.