Τα αυτοάνοσα νοσήματα είναι καταστάσεις στις οποίες το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται κατά λάθος στα υγιή κύτταρα, τους ιστούς ή τα όργανα του σώματος.

Κανονικά, το ανοσοποιητικό σύστημα προστατεύει το σώμα από λοιμώξεις και ασθένειες αναγνωρίζοντας και επιτιθέμενο σε ξένους εισβολείς, όπως βακτήρια και ιούς. Ωστόσο, στα αυτοάνοσα, το ανοσοποιητικό σύστημα αποτυγχάνει να διακρίνει μεταξύ του εαυτού και του μη εαυτού, οδηγώντας σε φλεγμονή και βλάβη στις δικές του δομές του σώματος.

Υπάρχουν περισσότερες από 80 διαφορετικές αυτοάνοσες νόσοι, και μπορούν να επηρεάσουν διάφορα μέρη του σώματος. Ορισμένα κοινά παραδείγματα περιλαμβάνουν:

Ρευματοειδής Αρθρίτιδα: Επηρεάζει τις αρθρώσεις, προκαλώντας πόνο, πρήξιμο και δυσκαμψία.

Διαβήτης Τύπου 1: Το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στα κύτταρα που παράγουν ινσουλίνη στο πάγκρεας.

Πολλαπλή Σκλήρυνση: Επηρεάζει το κεντρικό νευρικό σύστημα, οδηγώντας σε μια σειρά νευρολογικών συμπτωμάτων.

Λύκος: Επηρεάζει πολλαπλά συστήματα του σώματος, συμπεριλαμβανομένων του δέρματος, των αρθρώσεων, των νεφρών και της καρδιάς.

Χασιμότο: Επηρεάζει τον θυρεοειδή αδένα, οδηγώντας σε υποθυρεοειδισμό.
Κοιλιοκάκη: Επηρεάζει τα έντερα όταν καταναλώνεται γλουτένη, οδηγώντας σε πεπτικά προβλήματα.

Η ακριβής αιτία των αυτοάνοσων νόσων δεν είναι πλήρως κατανοητή, αλλά παράγοντες όπως η γενετική, οι περιβαλλοντικοί παράγοντες, οι λοιμώξεις και οι ορμονικές αλλαγές μπορεί να παίζουν ρόλο. Η θεραπεία επικεντρώνεται συνήθως στη διαχείριση των συμπτωμάτων και στην καταστολή της ανοσοποιητικής αντίδρασης, συχνά μέσω φαρμάκων όπως τα κορτικοστεροειδή ή τα ανοσοκατασταλτικά.